Necip Fazıl’ın eserleri tesbit edebildiğimiz kadarıyla 112 adet olup bunların sadece 5’i tercüme veya sadeleştirmedir. O, sistemleştirdiği fikriyatına Büyük Doğu ismini vermiştir. Onun hayatı ve mücadelesi ile eserleri at başı gitmiş, yaşadıklarını yazmış, yazdıklarını yaşamıştır. Zaman ve mekânı bütünlemek ve hakikatin sesi olmak arzu ve iştiyakında olan Necip Fazıl, eserlerini kendi tabiriyle “senfoni” olarak ortaya koymuştur. Onun “davayı temellendirici baş eser” dediği İdeolocya Örgüsü’nün “Orkestra, Senfonya ve Biz” bahsinde söylediği üzere, bu senfoniyi çalacak orkestrayı (gençliği) yetiştirmek için de kendisi canla başla mücadele vermiştir.

Eserlerini temalarına göre şu başlıklarda toplayabiliriz: Fikir, Sanat (Şiir, Piyes, Hikâye, Senaryo Roman ve Roman), Din ve Tasavvuf, Otobiyografi, Hâtıra ve Siyasî Hâtırat, Konferans, Hitabe, Seyahat, Müdafaa, Röportaj, Teşkilât, Mizah, İnceleme, Tarih, Günlük Fıkralar.

İlk akla gelen şu dört eseri sayılabilir: “Varlık sebebim” dediği ve fikriyatını sistematize ettiği İdeolocya Örgüsü eseri en başta sayılmalıdır.[1] Onun hakikati arayış çilesi ve derin tahassüs eseri Çile de peşinden zikredilebilir. Onun hayat macerası ve mürşidiyle ilişkileri için otobiyografisi olarak O ve Ben eseri de akıcı ve ilgi çekici olduğu gibi ehemmiyetlidir. Bunların hemen yanında Allah Sevgilisi’nin hayatını doyulmaz bir vecd diliyle anlattığı Çöle İnen Nur eseri muhakkak zikredilmelidir.[2] Bu dört eserin peşinden onun her biri ayrı bir olay olan konferanslarının toplandığı şu dört eseri verelim: İman ve Aksiyon, Sahte Kahramanlar, Hesaplaşma ve Dünya Bir İnkılâp Bekliyor. Onun her bir eserinin zihin dünyasını dolduran bir dili ve şuuraltını yönlendiren bir üslûbu vardır.

Hareket adamlığı yanında velûd bir kalem erbabı olan Necip Fazıl’ın eserleri konularına göre şöyle listelenebilir:

Fikir (28)

Türkiye’nin Manzarası (1968), İdeolocya Örgüsü (1968), Tanrı Kulundan Dinlediklerim (1968, önce iki cilt daha sonra tek cilt olarak), , Rapor 1 (1976), Rapor 2 (1976), Rapor 3 (1977),  Rapor 4 (1979), Rapor 5 (1979), Rapor 6 (1979), Rapor 7 (1980), Rapor 8 (1980), Rapor 9 (1980), Rapor 10 (1980), Rapor 11 (1980), Rapor 12 (1980), Rapor 13 (1980), (Dergi-kitap formatındaki Rapor’lar daha sonra ikisi bir ciltte olmak üzere 6 kitap hâlinde yayınlanmıştır), Batı Tefekkürü ve İslâm Tasavvufu (1982), Başmakalelerim I (1990), Hücum ve Polemik (1992), Başmakalelerim II (1995), Başmakalelerim III (1995), Edebiyat Mahkemeleri (1997), Hâdiselerin Muhasebesi I (1999), Hâdiselerin Muhasebesi II (2003), Hâdiselerin Muhasebesi III (2003), İstanbul’a Hasret (2005, derleme), Yahudilik-Masonluk-Dönmelik (2006, derleme), Sizinle Başbaşa (2024, derleme)

Din ve Tasavvuf (15)

Veliler Ordusundan 333 (1948), Mektubât (1956), Başbuğ Velilerden 33 (1960), Hazret-i Ali (1964), Gönül Nimetleri (1967), Peygamber Halkası (1968), Çile İnen Nur (1969), Nur Harmanı (1970), Reşahat (1971), Râbıta-i Şerife (1974), Doğru Yolun Sapık Kolları (1978), Tasavvuf Bahçeleri (1978), İman ve İslâm Atlası (1981), Mümin-Kâfir (1986), Dininizi Öğreniniz (2007, derleme).

Tarih (9)

Ulu Hakan II. Abdülhamid (1965), Tarih Boyunca Büyük Mazlumlar (1965), Sultan Vahidüddin (1968), Son Devrin Din Mazlumları (1969), Yeniçeri (1970), Moskof (1973), İhtilâl (1976), Put Adam (Beyrut 1977, İstanbul 2019). Vesikalar Konuşuyor (2009, Derleme),

Şiir (3)

Çile (1962), Öfke ve Hiciv (1988), Esselâm (1973).

Hikâye (1)

Birkaç Hikâye Birkaç Tahlil (1933, Hikâyelerim ismiyle 1970).

Piyes (17)

Bir Adam Yaratmak (1938), Yunus Emre (1984), Para (1942), Tohum (1935), İbrahim Ethem (1977), Reis Bey (1964), Kanlı Sarık (1970), Sabır Taşı (1940), Mukaddes Emanet (1976), Künye (1938), Parmaksız Salih (1949), Abdülhamid Han (1969), Siyah Pelerinli Adam (1964), Ahşap Konak (1964), Püf Noktası (2000), Sır (yarım kalmış), Kumandan (yarım kalmış).

Roman (1)

Aynadaki Yalan (1980).

Senaryo Roman (10)

Vatan Şairi Namık Kemal (1944), Kâtibim (1972), Deprem (Çile) (1972), Villa Semer (1972), Canım İstanbul (1972), Ufuk Çizgisi (1972), En Kötü Patron (1972), Sen Bana Ölümü Yendirdin (1972), Son Tövbe (1972), Battal Gazi (yarım kalmış).

Otobiyografi (3)

O ve Ben (1965), Bâbıâli (1975), Kafa Kâğıdı (1984).

Biyografi (2)

Namık Kemal (1966), Bediüzzaman Said Nursî (2009, derleme).

Hâtıra ve Siyasî Hâtırat (2)

Cinnet Mustatili (1955), Benim Gözümde Menderes (1970).

Konferans (5)

Sahte Kahramanlar (1976), Dünya Bir İnkılâp Bekliyor 1985), Hesaplaşma (1985), İman ve Aksiyon (1964), Tiyatro ve Tesiri (2016).

Hitabe (1)

Hitâbeler (1975).

Röportaj (1)

Konuşmalar (1990).

İnceleme (1)

At’a Senfoni (1958).

Mizah-Fıkra (1)

Nasreddin Hoca (2009, derleme).

Müdafaa (1)

Müdafaalarım (1946).

Seyahat (1)

Hac (1973)

Günlük Fıkralar (8)

Çerçeve I (1968), Çerçeve II (1968), Çerçeve III (1968), Çerçeve IV (1969), Çerçeve V (1998), Çerçeve VI (20109), Savaş Yazıları I (2006), Savaş Yazıları II (2006).

Teşkilât-Tüzük (1)

Büyük Doğu Cemiyeti (2009, derleme).

Fikir-Edebiyat (1)

Dil ve Edebiyat (2016, derleme).

Necip Fazıl’ın Put Adam isimli eseri, kendisi tarafından Irak’a götürülmüş olup Zâbıt-ı Türkî Sâbık imzası ve er-Reculü’s-sanem ismiyle 1977 senesinde Arapça olarak Beyrut’ta  basılmıştır. Bu eser 2019 senesinde Darü’l-Hilafeti’l-Aliyye Medresesi Yayınları (İstanbul) tarafından Arapçasından aynen tercüme edilip Türkçe basılmıştır.

Necip Fazıl’ın gazete ve dergilerde dağınık olan bazı yazıları vefatından sonra derlenip kitaplaştırılmıştır. Bugüne kadar (2024) 9 adet derleme eser yayınlanmış olup bu eserlerin yanına “derleme” yazarak durum belirtilmiştir. Bu faaliyet hâlen Büyük Doğu Yayınları tarafından sürdürülmektedir

Necip Fazıl’ın sadeleştirdiği veya tercüme ettiği beş eser bulunmaktadır. Bu eserler şunlardır: Şeyh Safîyüddin b. Ali’nin Reşahat eseri aynı isimle, İmam Kastallânî’nin el-Mevâhibü’l-ledünniyye eseri Gönül Nimetleri ismiyle, İmâm-ı Rabbânî’nın Mektubât’ında yapılan seçmeler aynı isimle, Esseyyid Abdülhakim Arvâsî’nin er-Riyazü’t-tasavvufiyye eseri Tasavvuf Bahçeleri ismiyle ve yine aynı kişinin Râbıta-i Şerife eseri aynı isimle basılmıştır.

[1] Büyük Doğu fikir manzumesinin hülâsası olan bu eser, Büyük Doğu’ların ilk çıktığı 1943’ten itibaren tefrika edilmiş ve 1968 senesinde ilk baskısı yapılmış olup çeyrek asırlık bir emeğin ürünüdür. İslâm âleminde de emsalsizdir.

[2] Çöle İnen Nur eseri, hazırlığının uzun zaman alması ve Necip Fazıl’ın bu esere de özel bir önem atfetmesi açısından İdeolocya Örgüsü’yle benzeşmektedir. Üstad bu eseri 1950’den itibaren Büyük Doğu dergilerinde tefrika etmeye başlamış ve 1975 senesinde Büyük Doğu Yayınlarından ilk baskısı olana kadar tekâmül ettirmiş ve yirmi sene emek vermiştir. Çöle İnen Nur, Necip Fazıl’ın “gaye eserim” dediği bir eserdir. İdeolocya Örgüsü ise Necip Fazıl’ın “davayı temellendirici baş eser” dediği bir eserdir. İki farklı eser için söylenmiş benzer bu ifadelerdeki farkı ve ilişkiyi şöyle açıklayabiliriz. İdeolocya Örgüsü eseri, Necip Fazıl’ın dünya görüşünün yekpâre halidir. Çöle İnen Nur eseri ise bu dünya görüşünün gayesi olan Allah Resulü’nün hayat çizgilerini bir fikir ve sanat adamı tavrıyla ruhunun menşurunda toplama ve kâinatın özü olarak sunmadır. Bu açıdan İdeolocya Örgüsü eseri, Çöle İnen Nur eserinden süzülmedir. Biri “gaye eser”, diğeri “baş eser”.