Son iki ayda İsrailliler ve Amerikalı efendileri, Filistinlilerin Yahudi üstünlükçü apartheid devletine karşı direnişini tamamen bastırmak umuduyla Gazze'deki imha kampanyalarını yoğunlaştırdılar.
ABD ve İsrail, 7 Ekim 2023'ten bu yana hiçbir hedeflerine ulaşamayınca, suçu Filistin direnişinin müttefiklerine ve onlara sağladıkları askeri yardımlara yüklediler.
Filistin direnişinin dışarıdan yardım almadan dağılacağı ve varlığını sürdüremeyeceği inancıyla bu müttefikleri hedef almaya başladılar.
İronik olan, 1948'de kurulduğundan beri Batı'nın büyük çaplı ve sürekli finansal, askeri ve diplomatik sermaye akışları olmadan ekonomik ve askeri olarak ayakta kalamayan İsrail'in kendisi olmasıdır.
Gerçekten de İsrail bugün bu denli büyük miktarda dış yardım ve koruma olmadan varlığını sürdüremez; aksi takdirde yerleşimci-sömürge birkaç ay içinde çöker.
Bu gerçek, İsrail'in sivil halka karşı soykırım yapmaktan başka bir başarısı olmayan dördüncü sınıf bir askeri güç olduğunun son bir yılda ortaya çıkmasıyla daha da netleşti.
Hedeflerine ulaşmak için İsrail, muazzam düzeyde ABD ve AB askeri ve istihbarat yardımına güvendi. İsrail, onların desteğiyle Lübnan direnişini zayıflatmayı başardı ve o zamandan beri 100'den fazla kez ihlal ettiği bir ateşkesle sonuçlandı ve İran ile bir çıkmaza girdi.
ABD ve İsrail'in son stratejisi, Hamas'ın El-Aksa'ya yönelik saldırı başlatmasından bu yana İsraillilerin yaşadığı büyük askeri yenilgileri hafızalardan silmeyi amaçlıyor.
Bu arada İsrail, ABD ve Avrupa Birliği'nin tam desteğiyle, Gazze'nin kuzeyinde Filistinlilere yönelik kitlesel katliamları ve aç bırakma eylemlerini artırdı ve İsrailli yerleşimcilerin katliamlarını, Batı Şeria'daki şehir ve kasabalara yönelik askeri saldırılarını ve işgallerini yoğunlaştırdı.
İşgal altındaki Doğu Kudüs'te zincire vurulmuş Filistinlilere yönelik baskısını artırdı; son olarak ırkçı, Filistin karşıtı Yahudi müfredatını okullarına dayattı ve Filistin müfredatını yasakladı, ayrıca Yahudi yerleşimcilerin çıkarı için Filistinlilerin evlerine ve işyerlerine el koydu.
İsrail'in izole edilmiş Filistinli vatandaşlarına gelince, Yahudi rejimi son aylarda, Yahudi apartheid sistemi altında hâlâ sahip oldukları az sayıdaki hakkı da aşındırmak için bir dizi yasa çıkardı.
ABD ve İsrail'in son stratejisi , Hamas'ın geçen ekim ayında Mescid-i Aksa'ya düzenlediği saldırıdan bu yana Yahudilerin yaşadığı büyük askeri yenilgileri hafızalardan silmeyi amaçlıyor.
Her şeyden önce, direnişin süregelen askeri tehditlerine karşı Yahudi yerleşimci kolonisini güçlendirmeyi ve İsrail'in iradesini yalnızca Filistin halkına değil, tüm Arap dünyasına dayatmayı amaçlıyor.
Filistin direnişi
ABD, İsrail ile normalleşme emirlerine uymayı reddeden (ya da İsrail'in reddettiği normalleşme şartlarında ısrar eden) tüm Arap diktatörlerini devirmeyi başarırken, Fas'tan Ürdün'e, Filistin Yönetimi'nden Körfez'e kadar uzanan, kendi iradesine tamamen boyun eğen ve kendisine itaat eden diğer tüm Arap diktatörlerini güçlendirdiğine göre, Amerikalılar ve İsrailliler Filistin direnişini bastırmanın tamamen mümkün olduğundan eminler.
Bu algı, emperyalist ABD ve soykırımcı İsrail devletinin, Filistin direnişinin yerleşimci-sömürgeci İsrail rejiminin soykırımcı ve apartheid niteliğinden kaynaklanmadığı, aksine Filistin direnişine verilen dış desteğin bir sonucu olduğu yönündeki ısrarlı ideolojik kanaatine dayanmaktadır.
Bu dar görüşlü ve çıkarcı ABD ve İsrail stratejistlerine göre, böyle bir destek ortadan kalktığında Filistin direnişi de ortadan kalkacaktır.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Filistinlilerin Siyonist sömürgeleştirmeye ve Yahudi üstünlükçü yönetimine karşı direnişinin tarihinden ders çıkarmayı reddetmeleri ve bu konudaki bilgisizlikleri her zamanki gibi uzlaşmazdır.
Filistin direnişinin 1880'lerde Yahudi sömürgeciliğinin başlangıcında ve dışarıdan destek olmadan başlamış olması, zalim ve ırkçı Amerikalı ve İsrailli stratejistler için önemsiz görünüyor.
Aslında 1882'de başlayıp 1890'lar boyunca devam eden Filistinli köylü direnişi, tüm Yahudi kolonilerini hedef almıştı; öyle ki "yerli Filistinli köylülerle çatışmaya girmeyen Yahudi kolonisi neredeyse yoktu.
O tarihten bu yana Filistin direnişinin, çoğu zaman yalnızca dış destek olmadan değil, aynı zamanda Filistinlilere baskı yapan Siyonistlere yönelik dış desteğin niceliğinde ve niteliğinde muazzam artışlar olmasına rağmen devam etmiş olması, bu stratejistleri, Filistinlilere yönelik baskıyı direnişlerinin gerçek itici gücü olarak görmezden gelen bu ırkçı anlayıştan vazgeçirmiyor.
'Kendi başlarına'
Filistin halkının aksine, Siyonist sömürgeciler, 19. yüzyılın sonlarından bu yana, Yahudi sömürgeciliğine ve apartheid'ına karşı her türlü direnişi bastırmada, tüm sömürgeci Avrupa ülkelerinin ve ABD imparatorluğunun desteğine her zaman sahip olmuşlardır.
Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra Siyonistlerin çabalarına, hem onlarla hem de ülkenin İngiliz işgaliyle işbirliği yapan Arap rejimleri ve bir dizi zengin ve toprak sahibi Filistinli aile de destek verdi.
Sınırın diğer tarafından gelen birkaç gönüllü dışında, Filistin halkı, 1920'li ve 1930'lu yıllarda İngiliz İmparatorluğu'na ve Siyonist çetelere karşı, İngilizlerin ve Siyonistlerin bu esir halka karşı uyguladıkları aşırı terör ve vahşete rağmen, Siyonist sömürgeleştirmeye karşı kendi gücüyle direndi.
Filistinlilere sığınma hakkı sağlayarak yardım etmeye çalışan ve Ürdün'deki İngiliz çıkarlarını hedef alan Ürdünlü köylü devrimciler, 1930'ların ikinci yarısında Ürdün Emiri Abdullah ve İngiliz kontrolündeki ordusu tarafından 10 İngiliz hava kuvvetleri uçağıyla bombalanarak hızla bastırıldı.
15 Mayıs 1948'de, yaklaşık 400.000 Filistinlinin Siyonistler tarafından sürgün edilmesini durdurmak için müdahale eden ve yaklaşık altı ay önce 30 Kasım 1947'de başlayan ve kuzeydeki imparatorlukların 29 Kasım 1947 tarihli meşhur Birleşmiş Milletler Bölünme Planı'nda Filistin devleti olarak belirlediği Filistin'in yüzde 45'ini korumak isteyen birkaç Arap ordusunun sözde desteği tamamen ters tepti.
Bu yetersiz donanımlı Arap orduları, çok daha iyi eğitimli ve donanımlı Yahudi çeteler karşısında sayıca üstün olmakla kalmadı, aynı zamanda Yahudilerin 360.000 Filistinliyi daha sınır dışı etmesini engelleyemediler ve korumaları gereken Filistin'in yüzde 45'inin yarısından fazlasını kaybettiler.
O zamanlar kendini Kral ilan eden Abdullah, elinde tutabildiği toprakları, Siyonistlerle önceden tasarladığı bir plana göre Ürdün'e ilhak etti. Daha sonra, Eylül 1948'de Gazze'de kurulan Tüm Filistin Hükümeti'ni tanımayı reddetti.
Emperyal güçler de İsrail'in Filistin'in yüzde 78'ini ve Abdullah'ın yüzde 18'ini ele geçirmesini tanıyarak bu yolu izlediler ve Abdullah bu topraklara "Batı Şeria" adını verdi. (Gazze, 1956'da ve 1967'de İsrail tarafından iki kez fethedilinceye kadar Mısırlılar tarafından korunuyordu ve sonunda İsrail tarafından ele geçirildi.)
Bu arada bütün büyük emperyalist güçler ve Sovyetler, 1948 Siyonist işgalini askeri ve diplomatik olarak tam olarak desteklediler.
İngiliz ve Amerikalı Yahudi gönüllü pilotlar ve uluslararası Siyonist Yahudi tugayları, Filistinlilerin topraklarının Siyonistler tarafından fethine yardımcı olmak için Batı dünyasının dört bir yanından Filistin'e geldi. Bu tür gönüllülerin birçoğu İsrail'e gelmeye ve Filistinlilere Yahudi üstünlüğünü ve apartheid'ı dayatmaya yardım etmeye devam ediyor.
Meşruiyetini kaybetmek
7 Ekim 2023'ten bu yana ABD ve AB, İsrail'in Filistinlilere yönelik devam eden soykırımında tam teşekküllü ortaklar haline geldiler. Bu soykırım, Lübnan Hizbullahı , Yemen'deki Ensarullah hükümeti, bazı Irak direniş grupları, yakın zamanda devrilen Suriye rejimi ve İran hariç, işbirlikçi Filistin Yönetimi de dahil olmak üzere tüm Arap rejimleri tarafından açıkça veya örtülü olarak destekleniyor.
Batı kamuoyunun önemli bir bölümünün İsrail'e desteğini kaybetmesi de soykırımcı yerleşimci-sömürgecinin meşruiyetinin zayıflamasına katkıda bulunmuştur.
İsrail'in Filistinli, Arap ve Batılı destekçileri, aynı zamanda İsrail'i Arap direniş güçleri ve Filistin Yönetimi'nin Batı Şeria'daki Filistinli direnişçilere yönelik baskı kampanyasında etkili oldular.
Aynı zamanda Filistinlilerin destekçileri, İsrail'in destekçilerinin ve sponsorlarının devam eden soykırıma yardım etmesini giderek zorlaştırmak için bir kampanya başlattılar.
İsrail aleyhine BM'de, Uluslararası Adalet Divanı'nda ya da Uluslararası Ceza Mahkemesi'nde çok sayıda karar, hüküm ve iddianame çıkarıldı ve ABD, elindeki tüm tehdit ve cezalarla bunları etkisiz hale getirmeye çalıştı.
Buna, Norveç'in yakın zamanda yaptığı gibi, Boykot, Yatırımların Geri Çekilmesi ve Yaptırımlar hareketinin ülkelere ve işletmelere İsrail'deki yatırımlarını geri çekmeleri yönündeki baskısındaki artan başarısını da ekleyin.
Ayrıca, Avrupa ve Amerikan Yahudileri de dahil olmak üzere Batı kamuoyunun önemli bir bölümünün İsrail'e olan desteğini kaybetmesi, geleneksel olarak İsrail yanlısı olan Batı çevrelerinde, tarihsel olarak çok ihtiyaç duyulan desteği sağlayan soykırımcı yerleşimci kolonisinin meşruiyetinin zayıflamasına da katkıda bulunmuştur.
Kaçınılmaz çöküş
Son 15 ayın karnesi karışık.
İsrail'in askeri, ekonomik ve diplomatik açıdan zayıf olduğu ve soykırım yapma alanı hariç her alanda giderek daha da zayıfladığı ortaya çıkmıştır.
Ancak ABD ve AB ülkelerinin büyük askeri ve mali yardımları sayesinde Yahudiler, Filistin direnişini kırmak için ellerindeki her türlü barbarca yöntemi kullanmaya devam edebiliyorlar.
Ancak ABD ve İsrail stratejistlerini şaşırtan husus, 7 Ekim 2023'ten bu yana hiçbir dış kaynaktan askeri veya mali yardım alamayan Filistin direnişinin, Gazze ve Batı Şeria'da ve Doğu Kudüs'te imhacı İsraillilere karşı direnmeye devam etmesidir.
İsrail'in son dönemdeki başarıları nedeniyle ülkede coşku ve kutlamalar yaşansa da, Filistinli kurbanlar, soykırımcı Yahudi üstünlükçü rejimi tamamen yıkılana kadar mücadeleye devam edecekler.
Bu gelişmeler göz önüne alındığında, dış desteğin azalması ve uluslararası izolasyon nedeniyle soykırımcı İsrail'in değil, ona karşı Filistin direnişinin artık ayakta kalamayacağı daha olası görünüyor.
Bu, ABD ve İsrail stratejistlerinin gayet iyi bildiği, ancak gerçekçiliğini kabul etmedikleri bir şeydir.
Bugün Arap coğrafyasına reva gördükleri tüm katliamlar, soykırımcı yerleşimci-sömürgeci rejimin kaçınılmaz çöküşünü geciktirmekten başka bir işe yaramayacak, ancak onun varlığını korumayı başaramayacaktır.
Joseph Massad, Middle East Eye
