Kukla yöneticiler ve Filistin direnişi

Sultan Abdülhamid, 1908 yılında çok kritik bir hata yaparak, İstanbul’da gözetim atında tutulan Şerif Hüseyin’i Mekke Emiri olarak atadı. Şerif Hüseyin ve sülalesi kendilerini Hz. Peygamber (sav)’in ailesi olan Beni Haşim’e nispet ediyor, “Haşimoğulları” ünvanını kullanıyor, Osmanlı Devleti’nin Mekke Emirliği vazifesini de bu mensubiyete binaen ellerinde tutuyorlardı. Şerif Hüseyin İstanbul’dan Mekke’ye varınca Hicaz’da Osmanlı’ya ihanetin altyapısını hazırladı. İngiltere, gerek hilafetin Müslümanlar üzerindeki etkisini kırmak, gerekse Osmanlı’nın güney topraklarını karıştırarak diğer cephelerde elini rahatlatmak amacıyla Şerif Hüseyin’e yatırım yaptı. Hüseyin, güç şehvetiyle kendisini İngiltere’ye pazarlamaya zaten hazırdı. İngiliz ajanları Lawrence ve Gertrude Bell’in liderliğinde hazırlıklarını yaptı ve 1916’da, Mekke’de, başta Ecyad Kalesi ve Hükümet Konağı olmak üzere Osmanlı kışlalarına saldırı düzenleyerek isyanı başlatmış oldu. Şerif Hüseyin’in hayali, Mersin ve Adana’dan başlayarak Aden’e kadar olan toprakların kralı olmaktı. İngilizlerden bunun sözünü de almıştı. Oğullarıyla birlikte İngiliz saflarında Osmanlı’ya karşı savaştı ancak savaş bitince İngilizler sözlerini tutmadılar. Sonuç Şerif Hüseyin için hezimet, hayal kırıklığı, ama en çok da izzetsizlikti. İngilizler, bugünkü Suudi Arabistan’ı Şerif Hüseyin ve oğlu Ali’den alarak Suud ailesine teslim etti. Diğer oğlu Faysal Suriye Kralı olmuştu ancak Fransızlar onu kovdular, Irak’a gitti, oranın “İngiliz Valisi” oldu. 1958’de Irak’ta yapılan darbede torunu Faysal ve tüm ailesi, saray bahçesinde kurşuna dizildiler. Şerif Hüseyin önce Kıbrıs’ta sürgünde yaşadı, sonra Ürdün’e geldi, orada öldü. Ölmeden önce günah çıkarırcasına itiraf ettiği, Osmanlı’yı yıkmak, Osmanlı’yı arkadan hançerlemek, Ortadoğu’yu İngiltere sömürgesine açmak, hilafeti sona erdirmek ve en kötüsü İsrail’i kurmak gibi ağır lekeler şimdi bile cesedini takip ediyor. Şerif Hüseyin’in oğulları içinde en akıllısı ve en talihlisi Abdullah idi. Ona da Ürdün Krallığı verilmişti. Kendisi de, oğulları da, bir kral gibi değil, İngiliz sömürü valisi gibi tahtta oturdular. İsrail’in sarsılmaz muhafızı oldular. İsrail’in arka bahçesini halen onlar koruyorlar. Birkaç gün önce, Beyaz Saray’da, Trump’ın önünde boynu bükük şekilde Gazze talimatlarını dinleyen Kral Abdullah, Osmanlı’ya ihanet eden Şerif Hüseyin’in torununun torunu. Abdullah, nasıl bir hikayenin ürünü olduğunun elbette idrakinde. Koltuğunun pamuk ipliğiyle bağlı olduğunu da biliyor. Lüks ve Batılı hayatının, özellikle İngiliz aksanıyla zar zor konuşabildiği Arapçanın Ürdün halkında içten içe oluşturduğu tepkiyi de seziyor. İngiltere, ABD ya da İsrail’in tek bir parmak hareketiyle devrileceğinin de farkında. İzzetli bir duruştan işte bu nedenle çok uzak; boyun eğmekten başka çaresi yok. Trump ne emrederse, onu mecburen yapacak. Sadece Abdullah değil, bölgedeki birçok ülkenin diktatörleri de aynı korkuyu, tedirginliği yaşıyor. Hamas, varlığıyla, direnişiyle, heyecanıyla, umuduyla ve yiğitliğiyle, İsrail’den ziyade işte bu kukla diktatörleri tehdit ve tedirgin ediyor. Hamas’ın yenilmesini İsrail’den çok işte bu kuklalar arzu ediyorlar. Ancak Trump meseleyi çok farklı bir noktaya taşıdı: Önce Gazze’yi, sonra tüm Filistin’i tehcir etmek, bölgedeki hiçbir ülkenin görmezden gelebileceği bir durum değil. Afganistan, Bangladeş, Sudan, Suriye Devrimi ve Hamas’ın 470 günlük onurlu direnişi kuklaları zaten uykusuz bırakmıştı; şimdi Trump başka bir cephe, daha zorlu bir cephe açıyor. Bu sıkışmışlık, Ortadoğu’da, ABD ve İsrail’in hesaplayamadığı bir uyanışa, dirilişe yol açabilir. Mısır’ın ABD’ye karşı tepkili tutumu, Türkiye’nin kararlılığı, bölgenin çehresini kökten değiştirebilir. Trump musibeti, Müslümanlara nasihat olabilir, gözlerini açabilir, hepsini derin uykulardan uyandırabilir, şer, hayra tahvil olabilir, kuklalar tek devrilir, halklar iktidara gelebilir. Filistinliler ve özellikle de Gazze, on yıllardır Müslümanların izzet, onur ve şerefini ayakta tutuyorlar. Kim bilir, belki de bundan sonra bu ağır yük paylaşılır, Filistin’in üzerinden yük alınır. Allah kadiri mutlaktır, “ol” der ve olur. Müslüman’a düşen de bu iman ve umudu taşımaktır. Yeri gelmişken son bir not: Bizde Kemalistlerin ezberi olan “Araplar bizi sırtımızdan vurdu” türküsü, aslında sadece ve sadece Şerif Hüseyin’in ihanetine dairdir. Şerif Hüseyin ve oğulları ise Kemalistleri kıskandıracak kadar Batılı, modern, İngiliz hayranıdır. Yani bir kısım hain Arap ile Kemalizm üzülerek ifade etmeliyim ki birebir örtüşmektedir. Aydın Ünal, Yeni Şafak

Kukla yöneticiler ve Filistin direnişi

Gazze'de insan, dünyada insanlık ölüyor

Akademide Yahudi hegemonyası

Asya’da yeni bir ‘ittifak’ doğuyor

Felsefe Okudum, Ateist Oldum!

15 yıl boyunca zorla dayatılan lüzumsuz İnkılap Tarihi dersi

Samiha Ayverdi: Müslüman dünyasının nabzını elinize almak zamanı daha gelmedi mi?

Bu bir tarihi fırsattır ve kaçırılmamalıdır

Gazze’de soykırımın yeni perdesi: Netanyahu-Trump ittifakı

Bir türlü önlenemeyen nüfus sorunu

İsrail durmaz, durdurulur