“Gazze sınırı yakınındaki İsrailli askerler, 24 Ekim'de Hamas'ın saldırısıyla harap olan kibbutzu ziyaret eden tanıdık bir kişiyi görünce şaşırdılar. Başbakan Binyamin Netanyahu'nun koalisyonunun en büyük partilerinden biri olan ultra Ortodoks parti Shas'ın lideri Arye Deri de Gazze'de savaşa hazırlanan askeri birlikleri ziyaret etti. Bir gün önce Deri, parti üyeleriyle yaptığı ve İsrail Savunma Kuvvetleri'nin (IDF ) “hazır olmadığını” söylediği bir toplantının ayrıntılarını sızdırarak İsrail'in Genelkurmay başkanlarını kızdırmıştı.
Sayın Deri'nin hükümette resmi bir görevi olmadığı gibi önemli bir askeri deneyimi de yok. Ancak Başbakan onu savaş kabinesinin bazı toplantılarına gayri resmi olarak davet etti. Niteliği, Bay Netanyahu'nun önemli bir siyasi müttefiki olmasıdır.
Savaş başka anlamda siyasettir ve bu savaş giderek siyasallaşmaktadır. Anketler İsrailliler arasında Gazze'ye yapılacak kara harekâtına geniş destek olduğunu gösterirken, Netanyahu'ya verilen desteğin de düştüğünü gösteriyor. Bir yıldan kısa bir süre önce Likud partisini destekleyen seçmenlerin yaklaşık yüzde 40'ı artık başka birine oy vereceklerini söylüyor. Çatışma sona erdikten sonra ulusal bir soruşturma komisyonu kurulması yönünde çağrılar artıyor.
25 Ekim'de İsrailli yetkililer, Amerika'nın bölgedeki hava savunmasını güçlendirmesine izin vermek için Gazze'nin işgalini ertelemeyi kabul ettiklerini açıkladılar. Ancak Netanyahu, Hamas'ı yok etmeye hazır olduğunu kanıtlaması için aşırı sağ tabanından gelen artan baskı altında. Başbakanın vekilleri gazetecilere, IDF'nin kara harekatı için tam olarak hazır olmadığı ve İsrailli generallerin önerdiği gibi hızlı bir işgalle İsrail askerlerinin hayatlarını tehlikeye atmak yerine, İsrail askerlerini yok etmek için daha da yıkıcı hava saldırılarına ihtiyaç olduğu konusunda brifing veriyordu. Hamas'ın tünel ağı. Bu durum idf'nin aslında hazır olduğu yönündeki öfkeli tepkilerine yol açtı. Bu aynı zamanda İsrail medyasında savaş kabinesinde Netanyahu ile savunma bakanı Yoav Gallant arasındaki anlaşmazlığa ilişkin çirkin ve doğru manşetlere de yol açtı.
Bu hükümet içindeki bölünmeler yeni değil. Mart ayında Bay Netanyahu, hükümetin Yüksek Mahkeme'nin yetkilerini zayıflatma planını alenen eleştirdikten sonra Bay Gallant'ı kovmaya çalışmıştı. Başbakan kitlesel halk protestoları karşısında geri çekilmek zorunda kaldı. Ancak o zamandan bu yana ikisi arasında artan güvensizlik artık İsrail'in savaş planlamasını engelliyor. Muhalefet partilerinden Benny Gantz ve Gadi Eisenkot'un (her ikisi de eski genelkurmay başkanları ve aynı zamanda savaş kabinesinin bir parçası olan) liderleriyle bir "birlik hükümeti" kurulması, gerçek bir birlik sağlamayı başaramadı.
Netanyahu'nun İsrailli generallerle ilişkileri uzun süredir gergin. Hamas saldırısına verdikleri tepkiler bu gerilimi daha da artırdı. Üst düzey bir savunma yetkilisi, "İdf ve istihbarat topluluğu, Hamas saldırısını tespit etme ve önleme konusundaki başarısızlıklarından ciddi şekilde etkilendi" dedi. "Fakat yeniden ayağa kalktılar ve şimdi hükümetten ne yapacakları konusunda net bir fikir bekliyorlar." Buna karşın İsrail'in politikacıları ve özellikle de başbakanı hala bocalıyor gibi görünüyor.
Ordunun Genelkurmay Başkanı Korgeneral Herzi Halevi, İsrail güvenlik servisi Shin Bet'in direktörü Ronen Bar ve askeri istihbarat şubesi başkanı Tümgeneral Aharon Haliva gibi, 7 Ekim'in başarısızlığını zaten kamuoyu önünde kabul etti. Savaş bittiğinde herkesin istifa etmesi bekleniyor. Ancak başbakan, 25 Ekim'de belirsiz bir şekilde "ancak savaştan sonra" soruların "bana da" sorulacağını söylemenin ötesinde böyle bir sorumluluğu kabul etmedi.
Bay Netanyahu'nun koalisyonundan bir Knesset üyesi, "Hamas'ın böyle bir şeye cesaret edemeyeceğini düşünmenin suçunu üstlenen birçok kişi var" diyor. "Elbette Bibi diğerlerinden daha suçlu ama onun söylemesini beklemeyin." Bunun yerine, savaş kabinesi ile toplantılara katılmadığı veya yabancı liderleri karşılamadığı zamanlarda Netanyahu, son günlerde zamanının çoğunu siyasi danışmanlarıyla bir araya gelerek ve gazetecilere brifing vererek geçirdi. Ayrıca, Bay Gallant'a ve İdf'nin generallerine ikinci bir tahminde bulunmak için eski generaller ve güvenlik yetkililerinden oluşan bir gölge kabine kurdu .
Siyaset yapmaya odaklanan tek kişi başbakan değil. Bay Netanyahu'yu destekleyen aşırı sağ ve aşırı dindar partilerin koalisyonu bunun uzun sürmeyebileceğini biliyor: Halkın öfkesi ve yeni bir seçim onları silip süpürebilir. Ancak mümkün olduğu kadar uzun süre dayanmak ve güçlerinden en iyi şekilde yararlanmak istiyorlar. Ulusal güvenlik bakanı ve aşırı sağcı Yahudi Gücü partisinin lideri Itamar Ben-Gvir, görünüşte daha fazla terörist saldırıyı önlemek için sivillere silah verme gösterisi yaptı. Ancak İsrailli Yahudiler ile Arap-İsrailliler arasındaki gerilimi artırmaya çalışıyor. En azından şimdilik hiçbir başarısı yok. (Savaş kabinesine açıkça dahil edilmedi.) Diğer koalisyon ortakları, paranın kendi topluluklarının özel çıkarlarını finanse etmekten başka yöne yönlendirileceğinden endişe ettikleri için, savaşın yerinden ettiği binlerce İsrailli aileye yardım etmek için nakit sağlama çabalarını engellediler.
Bütün konuşulanlar Gazze'deki çatışmanın bir sonraki aşamasıyla ilgili, onu takip edenle ilgili değil. İsrail güvenlik kurumu, Hamas tarafından 2007'de kanlı bir darbeyle Gazze'den uzaklaştırılan Filistin Yönetimi'nin geri dönüp bölgenin kontrolünü ele geçirmesini tercih ediyor. Ancak üst düzey bir yetkili bu konuda herhangi bir planlama yapılmadığını itiraf ediyor. On yılı aşkın süredir Bay Netanyahu Gazze'yi izole etti ve ihmal etti; onun güvenli bir şekilde iltihaplanmaya bırakılabileceğine inanıyordu. 7 Ekim'deki saldırı bu politikanın ne kadar trajik bir şekilde başarısız olduğunu gösterdi. Şimdi savaşı siyasallaştırması ve gelecek için plan yapma konusundaki isteksizliği İsrail'e daha da pahalıya mal olabilir.
