Muhammed İsmail el-Hweihi, 34 yaşındaki engelli kızı Duaa'nın bir İsrail askeri tarafından çadırda ateşe verilmesiyle derin bir şok yaşadı. Duaa, babası dışında tek başına bakımını üstlenen kimse olmayan bir insan olarak, olaydan yalnızca birkaç dakika önce babasıyla ayrılmıştı. Hweihi, ailesiyle birlikte Gazze'nin kuzeyindeki Cebaliye mülteci kampındaki bir okulun avlusuna kurdukları çadırdan hızlıca kaçmak zorunda kalmıştı. Bu, İsrail askerlerinin aniden okula ateş açması ve ardından bu okulu baskın düzenlemek üzere hedef alması nedeniyle gerçekleşmişti. Saldırılar, bu kamp üzerinde 3 haftalık yıkıcı bir taarruzun parçasıydı ve Hweihi, Duaa'nın yerinde kalmasına neden olduğu için büyük bir üzüntü duyuyordu.
Duaa, konuşamayan ve hareket edemeyen biri olarak çadırda yalnız bırakıldı, çünkü babası onu taşıyamıyordu. Hweihi, askeri güçlerin okula girmesiyle birlikte, erkekler ve kadınların ayrı ayrı gözaltına alındığını belirtti. Kızının çadırda olduğu sırada, bir askerin benzin döküp çadırları ateşe verdiğini gördü. Hweihi, "Alevler çadırı sararken biz sadece izledik. Hiçbir şey yapamadık," diyerek o anki çaresizliğini ifade etti. “Kalbim ve beynim yanıyordu,” dedi.
Duaa'nın çadırda yanarak hayatını kaybetmesi, Hweihi'ye göre, mayıs ortasında meydana geldi. Hweihi, o zamandan beri, sürekli bir bombardıman altında diğer sığınaklardan birine taşınmak zorunda kalmıştı. Duaa, zamanla zayıflayan bir bedene sahip olarak dünyaya gelmişti ve sonunda serebral palsi tanısı konulmuştu. Doktorlar, kaslarının zayıfladığını ve zamanla hareket etme ya da iletişim kurma yeteneğini kaybettiğini söylemişti. Eşini sekiz yıl önce kaybettikten sonra, Duaa, babası için tam bağımlı hale gelmişti.
Hweihi, “Duaa hareket edemezdi, konuşamazdı ve her şeyde bana bağımlıydı - onu beslemek, su vermek ve bakımını yapmak zorundaydım,” dedi. “34 yıl boyunca bir bebek gibi bakmak zorundaydım.” Yıl boyunca devam eden İsrail baskınları ve hava bombardımanları nedeniyle Hweihi, Duaa’yı her defasında yeni bir sığınağa taşımak zorunda kaldı. İlk önce, "Güvenli bir yere" gitmesi için kendisine mesajlar gönderen İsrail ordusunun baskılarıyla Jabalia'daki bir okula sığındı. Ancak, okulun da bombardıman ve baskınlara maruz kaldığını fark etti.
Hweihi, “Okul güvenli değildi; orayı bombaladılar, baskın düzenlediler, bizi filme aldılar, sorguladılar, bazı kişileri gözaltına aldılar ve oradan attılar,” diye anlattı. Sonunda, Birleşmiş Milletler Mülteci Ajansı tarafından yönetilen Abu Zeitoun adındaki bir okula geçiş yaptı. Ancak burada da sürekli bir bombardıman tehdidi vardı.
Sürekli yaşanan bu saldırılar sonucunda, Hweihi ve Duaa, Jabalia mülteci kampındaki birçok insan gibi, çadırda yaşamaya mecbur kaldılar. Duaa'nın çadırı, okul avlusuna yerleştirilen naylon ve çinko bir çatıdan oluşuyordu. Hweihi, “Okulda kalacak yer bulamadık, çünkü orada binlerce insan kalıyordu. Bazen insanlar okullara, evlerinden daha güvenli olacağını düşünerek geliyorlardı, ama bombardıman burada da durmuyordu,” dedi. Çadırda dört ay boyunca açlık ve yetersizlik içinde yaşadıklarını belirtti.
Hweihi, mayıs ayının başlarında, İsrail'in Jabalia'ya ikinci bir saldırı düzenlediğini anlattı. 20 gün boyunca, yoğun bombardımanla birlikte tanklar ve askerler kampı kuşattı. Hweihi, “15 Mayıs sabahı, korkunç bir an yaşadık,” diyerek o gün yaşadıklarını paylaştı. O sabah, Hweihi, Duaa'ya arpa ekmeği yedirirken birden atışlar başlamıştı. Bir İsrail keskin nişancısı okul bahçesinde bir kadını vurmuştu. Hweihi, panikle Duaa’yı çadıra bırakıp sığınak aradı.
Ancak, içinden geçtiği bu kaotik süreçte, Duaa’yı taşıyamadığı için onu geride bırakmak zorunda kaldı. Askerler okula baskın düzenleyerek, Hweihi ve diğer aile üyelerini ayırdılar. “Bir asker, çadırlara gidip benzin döküp ateşe verdi. Kızım Duaa'nın yattığı çadırı ateşe verdi,” dedi Hweihi. Alevler çadırı sararken, hiç kimseye seslenemediğini ve yalnızca izlemekle yetindiğini ifade etti.
Askerler, ateşten sonra çadırları ve yapıları yıkmaya devam etti. Hweihi, “Alevler dördü yakarken, hiçbir şey kalmadı. Çadırların yerinde sadece bir yığın moloz kaldı,” dedi. On gün boyunca, Hweihi kızının cesedini bulmak için okula geri dönemedi. Nihayet geri döndüğünde, Duaa'nın kalıntılarına ulaşmak için molozları araştırdı ama ondan hiçbir iz bulamadı. "Hiçbir iz kalmamıştı. Duaa'yı aradım, ama o gitmişti," dedi.
Jabalia mülteci kampı, yaşanan bu çatışmaların ardından büyük tahribatlara maruz kalmıştı. Yerel sakinler ve muhabirler, İsrail askerleri geri çekildikten sonra bölgedeki tüm mahallelerin yok edildiğini ve en temel altyapıların dahi zarar gördüğünü belirttiler. Suyun yolları, ana kanalizasyon pompaları ve elektrik direkleri yok olmuştu. Hweihi, Jabalia'nın “tanınmaz hale” geldiğini ve insan yerleşimi için uygun olmadığını ifade etti.
Jabalia, Gazze Şeridi'nde bulunan sekiz mülteci kampının en büyüğüdür. Savaş öncesinde, 116,000’den fazla insanın Birleşmiş Milletler’e kaydı bulunuyordu, ancak kampın mevcut nüfusunun bunun çok daha üzerinde olduğunu tahmin ediyoruz. Daha önceki haftalarda, İsrail güçleri Jabalia kampına yeni bir hava ve kara saldırısı düzenleyerek yine bombardıman yapmış ve on binlerce insanı evlerinden ve sığınaklardan çıkarmak zorunda bırakmıştır.
Middle East Eye
