Münafığın altın çağı

Gülüp geçtiğimiz melodramlardaki iyi ve kötü çatışmasının yerini yalan ve hile aldı. Artık yanlışa yanlış, kötüye kötü, çirkine çirkin demek ayrımcılık ve suç oldu. Birbirine tam tezat halinde ne varsa o ikisi arasında bir üçüncünün varlığını kabul, yahut her ikisini de içine alan bir sentezleme mecburiyet haline geldi. Sanki istenen, her şeyin yuvarlak hale gelmesi. Akademide bile durum böyledir. Hal böyle olunca insanlar karaktersiz, şahsiyetsiz ve kimliksiz hale gelmek zorundadır.