Bunalım ve intihar

İnsan sürekli kendisiyle ve bin bir türlü “gerçek”le çatışma halindedir. Onun bunalımları; basit bir baş ağrısı gibi değildir. Ölene kadar bir sızı halinde onu sürekli sarsar, silkeler, kıvrandırır, rahatsız eder, ona varlığını hatırlatır. Kim olduğunu, nereden geldiğini, nasıl, niçin ve ne yapacağını, nereye gideceğini sürekli kendisine sorar. “Ben kimim?” diye sorar ve hep bu soruya cevap vermek üzere yaşar. O, sürekli bilinmez bir sızıyla kıvranıp durur.